ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑ

το καταπράσινο χωριό, όπου βρίσκεται και ο ξενώνας ΑΜΑΝΙΤΑ

hydraneasΣε αυτό το πανέμορφο περιβάλλον οι αρχαίοι οικιστές ανάπτυξαν χωριά, σύνθετους οικισμούς και επίνεια με εξαιρετική αρχιτεκτονική και μας παρέδωσαν μια ανέγγιχτη φύση διάστικτη από μονοπάτια, καλύβια και καλλιέργειες. Οι κύριοι οικισμοί της περιοχής είναι η Τσαγκαράδα και η Ζαγορά, πρωτεύουσα σήμερα του ‘Καλλικρατικού δήμου Μουρεσίου – Ζαγοράς’.

Η πρόσβαση στο Ανατολικό Πήλιο από το Βόλο γίνεται από 2 κατευθύνσεις, είτε από τον παραλιακό δρόμο μέσω Μηλιών ή Νιοχωρίου, είτε από το δρόμο του βουνού μέσω Χανίων. Το οδικό δίκτυο και στις δυο κατευθύνσεις παρότι είναι καλά συντηρημένο, είναι δύσκολο με πολλές στροφές, γεγονός που λειτουργεί σαν φυσική προστασία της περιοχής από τη μαζική τουριστικοποίηση.

Η περιοχή εκτός από τις φυσικές ομορφιές, παράγει ονομαστά σε όλη την Ελλάδα μήλα, αχλάδια και κάστανα και για τις ανάγκες των κατοίκων διάφορα άλλα φρούτα και ζαρζαβατικά.

Η Τσαγκαράδα είναι το πιο αραιοκατοικημένο και το πιο πράσινο χωριό του Πηλίου. Αποτελείται από τέσσερις συνοικίες (Αγίων Ταξιαρχών, Αγίας Παρασκευής, Αγίου Στεφάνου, Αγίας Κυριακής), που δίνουν την εντύπωση ξεχωριστών χωριών. Το χωριό βουλιάζει μέσα σε μια οργιώδη φύση από άγριες και ήμερες καστανιές, αλλά και άλλα άγρια και ήμερα δέντρα, ενώ δεν λείπουν και οι καλλιέργειες μηλιάς και αχλαδιάς, καθώς και οι κήποι. Όλα αυτά στολίζονται από τα αγριολούλουδα και τα λουλούδια της αυλής με πρώτα και καλύτερα τις τεράστιες ορτανσίες και καμέλιες.

the old bridge

Σύμφωνα με την εκδοχή του Κορδάτου το όνομά της προέρχεται από το «τσαγκάδια», που σημαίνει κοπάδια και ποιμνιοστάσια. Ο Ν. Δημητριάδης σχετίζει το όνομα με το σλαβικό ‘τσαγκάρ’ που σημαίνει ωραία τοποθεσία και ο Β. Σκουβαράς με το σλαβικό «zagrada» που σημαίνει φρουρημένος και τειχογυρισμένος τόπος.

Οι δημιουργία του σημερινού χωριού πρέπει να έγινε προς το τέλος του 16ου αιώνα από κατοίκους των παραλίων, που ανέβηκαν για να κρύψουν τα σπίτια τους από τους πειρατές, αλλά και από φυγάδες της τυραννίας των Τούρκων από όλη την Ελλάδα.

Το χωριό πρόκοψε και τον 18ο αιώνα ανέπτυξε σπουδαία βιομηχανία μεταξωτών και σκουτιών. Αργότερα πολλοί κάτοικοι μετανάστευσαν (κυρίως στην Αίγυπτο), όπου πλούτισαν και έφτιαξαν στη γενέτειρά τους θαυμάσια αρχοντικά, και με τις δωρεές τους εκκλησίες και δημόσια κτίρια.

Σήμερα το χωριό κατορθώνει να συνδυάζει τον τουρισμό, με τις οικιστικές και αγροτικές δραστηριότητες, καθώς η οργιώδης φύση που το περιβάλει κατορθώνει ακόμη να ‘κρύβει’ τις παρεμβάσεις της ανθρώπινης απληστίας. Για το λόγο αυτό αποτελεί φημισμένο τόπο για διακοπές όλο το χρόνο.

the 1.000 years plane tree